مقایسه ی تأثیر تزریق ۳ مرحله ای هورمون pg+lhrh-α۲ با تزریق ۲ مرحله ای عصاره ی هیپوفیز بر عملکرد تولید مثلی ماهی بنی

ماهی بنی از خانواده ی کپور ماهیان و از ماهیان بومی استان خوزستان است که سالانه میلیون ها بچه ماهی 5-1 گرمی برای بازسازی ذخائر تالاب شادگان و هورالعظیم تولید می کند.  هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه ای تأثیر آنالوگ هورمون lhrh-α2 به همراه عصاره ی هیپوفیز ماهی کپور معمولی (cpe) به روش 3 تزریقه، با عصاره ی هیپوفیز ماهی کپور معمولی (cpe) به روش مرسوم (روش 2 تزریقه) بر عملکرد تولید مثلی شامل میزان موفقیت تخم ریزی، دوره ی پنهان، وزن تخمک استحصالی به وزن مولدین، درصد لقاح در ماهی بنی است.  200 قطعه ماهی در 10 گروه (تیمار هورمونی) 20 تایی (180 قطعه به روش 3 تزریقه و 20 قطعه به روش تزریق 2 مرحله ای هیپوفیز) تقسیم شدند.  نتایج نشان داد که در روش 3 تزریقه که دارای مرحله ی تزریق اضافه تری نسبت به گروه 2 تزریقه بود، دارای دوره ی پنهان طولانی تری است.  بیش ترین اثر نرخ تخم ریزی در یکی از گروه ها (8 میکروگرم/کیلوگرم هورمون lhrh-α2 در تزریق مرحله ی اول، 5/0 میلی گرم/کیلوگرم غده هیپوفیز در مرحله ی دوم و 3 میلی گرم غده هیپوفیز در مرحله ی نهایی) حاصل شده است که دارای بالاترین مقدار در نرخ جواب دهی مولدین ماده ی بنی بوده است (95%).  میزان نرخ تخم ریزی در این گروه با تمام گروه ها اختلاف معنی داری داشت (05/0p<).  در شاخص میزان تخم استحصالی به وزن بدن مولد، بیش ترین نسبت حاصل شده (62/0± 79/9) و بیش ترین درصد لقاح (8/9%) نیز در همین گروه دیده شد.  نتایج حاکی از آن بود که روش تزریق سه مرحله ای در بهترین غلظت مناسب، از لحاظ عملکردی نسبت به روش تزریق 2 مرحله ای بهتر بود و تیمار دو به عنوان غلظت مناسب برای تکثیر مصنوعی ماهی بنی محسوب می شود.